Faisabad – Kabul – Bamyan – Taloqan – Faisabad

Heb wat vertraging opgelopen met de blog berichten, was de ganse tijd onderweg. Vorige week, evaluatievergaderingen en planning 2012 in Bamyan. Terug op de vertrouwde plaats, heb er 3 jaar terug een wetenschappelijk project begeleid; een mobile school die reisde naar de ver afgelegen scholen. Reisde langs de caravanserai, die me steeds zo boeide, een herberg op de Zijderoute waar de reizigers uitrustten; een rechthoekig lemen gebouw, met een open binnenplaats voorzien van stallen voor de  kamelen, shops en openbare baden.  De nabijgelegen school kan er een prachtig project over uitwerken, maar in Afghanistan is men daar nog niet rijp voor. Bamyan is de enige provincie met een vrouwelijke gouverneur, Habiba Sarabi. De Hazara’s zijn iets meer open - minded en de vrouwen dragen er minder boerka’s in vergelijking met Badakhshan, vele meisjes gaan er naar school, maar het onderwijsniveau is volgens de leerkrachten die ik er ontmoette bedenkelijk laag. Verschillende leerkrachten hebben slechts een niveau 7^de, 8st graad, volgens de leerkracht van mijn ex-team die nu werkt voor het ministerie van onderwijs.

Bamyan is natuurlijk vooral gekend door de door de Taliban verwoeste Boeddhabeelden in 2001. Heb de historische plaats voor het eerst bezocht in 2006, onder begeleiding van militairen. De Japanners hebben er renovatiewerken uitgevoerd, en nu kan men tot helemaal bovenaan wandelen met een gids. Oude fresco’s zijn blootgelegd. Zaterdag bezochten we Band-e-Amir; een nationaal park met zes azuurblauwe meren ingesloten door hoge rotsformaties.

Dinsdag 5/10 naar Taloqan, waar ik een workshop over coaching moest leiden in het instituut voor leerkrachtenopleiding. Dit instituut moet gedurende het 4^th  trimester 700 studenten uitzenden voor praktijklessen. Na de chaotische ervaringen van de vorige jaren is er dit jaar heel hard gewerkt aan een uurrooster, door de workshop werd de aandacht gericht op het onthaal van stagiairs, opstellen van een logboek, evaluatieformulieren, onderwijsvaardigheden die moeten geobserveerd worden. Dezelfde aanpaf in het TTC in Faisabad. Ben heel tevreden dat het Ministerie van Onderwijs ook zijn ambtenaren laat deelnemen aan die opleidingen – institutievorming.

Nog even vermelden dat ik op de terugweg een interessant gesprek had met de vertaler en mijn chauffeur over anticonceptie in Afghanistan. Naar het schijnt is de PIL, van zeer slechte kwaliteit en daardoor heeft mijn chauffeur al 2 ongewilde kinderen. Condooms zijn hier zeker niet aan de orde, maar de jonge generatie kiest voor 2 kinderen. Mijn vertaler, een fantastische medewerker zou volgend jaar huwen, zijn verloofde is gekozen door de ouders, maar hij drukt me op het hart dat ze studeerde aan de universiteit, dus zeker een goede keuze is. De getalenteerde Afghaanse jeugd heeft het moeilijk en leeft in een schijnwereld, wat zou ik hen toch graag meer vrijheid bieden.

Volgende week moet ik een tweedaagse workshop over school management leiden, moet nog veel voorbereiden.

De werkplaats van de vermoorde Rabbani is gelegen op 100 m van mijn huis, dagelijks is de straat afgesloten omdat de  Afghaanse politieke top aanschuift om de familie de rouwbetuigingen over te brengen.

De vliegtuigen zijn weer al enkele dagen niet geland, Faisabad is inderdaad het einde van de wereld…..