Leraars zonder Grenzen , afdeling Halle
Leraars zonder Grenzen, LZG, met hoofdzetel in Deurne, www.lzg.be, is een vrijwilligersorganisatie die wereldwijd educatieve projecten realiseert. Ze overkoepelt de begeleiding van leraars, ontwerpt pedagogische hulpmiddelen en wil internationale samenwerkingsverbanden promoten.
Een afdeling van LZG nationaal is gevestigd in Halle en is lid van de Stedelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking. Sinds 2002 is er een grote solidariteit gegroeid onder de Halse bevolking bij de uitbouw van verschillende onderwijsprojecten in Albanië, Oekraïne, Pakistan, Tadzjikistan, Afghanistan en Rwanda. De gemeente ondersteunde de projecten met 8015 € sinds 2002 . Activiteiten georganiseerd in het kader van Tournee Mondiale, Steunzool, Zonta alsmede privé-initiatieven hebben bijgedragen tot succesvolle realisaties. Tevens mag ook de gift die door enige Halse scholen tot stand kwam voor de heropbouw van een middelbare school na de aardbeving in Pakistan, niet vergeten worden. De projecten dragen telkens de naam van” kind” in de plaatselijke taal.
Een korte beschrijving van de geïmplementeerde projecten:
De eerste kleinschalige projecten georganiseerd door LZG Halle waren sportkampen in Albanië voor Kosovaarse vluchtelingen en voor Oekraïense weeskinderen. Daarna rees het DYTYNA project in Oekraïne uit de grond: de oprichting van een school voor autistische en meervoudig gehandicapte kinderen. Onze lijfspreuk ‘teach the teachers’ werd toegepast: we probeerden zowel naar aanpak van kinderen met een bepaalde handicap, als naar de organisatie van pedagogische-therapeutische groepen, als naar inhoud en opbouw van de activiteiten te werken. Streven naar duurzaamheid van de projecten is een sine qua non. Er werden hier schitterende resultaten bereikt omdat een groep van 10 vrijwilligers (leerkrachten, therapeuten, neurologen) tijdens de schoolvakanties regelmatig afreisde om het multidisciplinaire Oekraïense team te begeleiden. Stad Halle sponsorde een hydrotherapiebad. Het centrum waar momenteel 45 kinderen worden begeleid is overgenomen door de lokale onderwijsinstantie, waar we als groep terecht heel fier op zijn.
In Pakistan investeerden we in een educatief project SUDAYAK, een overlevingsproject voor de Kalashminderheid in de Hindukush. Het Kalashvolk (Kalasha) vormt een inheemse minderheid van ongeveer 3500 mensen in het noordwesten van Pakistan, NWFP, (Northwestern Territories) met een eigen taal, eigen traditionele klederdracht, een eigen natuurgodsdienst met heidense rituelen en een levenswijze die dicht bij de natuur staat. Twee scholen werden 4 jaar financieel gesteund, leerboeken – schrijfmateriaal – lonen van 4 leerkrachten. De resultaten van de examens, die centraal worden afgenomen door de Pakistaanse overheid waren uitstekend. We constateren dat het percentage geslaagden jaarlijks enorm toeneemt. Er was een budget van 1 500 euro nodig om een school op jaarbasis te ondersteunen. In mei 2006 werd onder de vlag van LZG ook een computercentrum opgericht. Voor velen een absoluut revolutionair idee, maar allicht ook heel belangrijk voor de economische ontsluiting van de vallei en de vergroting van de weerbaarheid en de tewerkstellingskansen van Kalash-jongeren. Gaat de cultuur daardoor niet verloren? Filosofisch zit deze oude cultuur echter zo diep geworteld in hun belevingswereld dat de invloed van toerisme en een voortschrijdende digitalisering eerder oppervlakkig werkt en de kern van hun ethisch bewustzijn intact zal laten.
Het ondrwijsproject PULLAK in Tadzjikistan ondersteunt het leven van de Jagnoben, een Tadzjieks bergvolk wiens Sogdische beschaving 2500 jaar geleden een groot deel van Centraal - Azië bestreek. Hun beschaving werd in de 7de eeuw na Chr. verwoest door de Arabische invallers. In 1970 werden ze door Moskou gedeporteerd om als dwangarbeiders te gaan werken in de katoenvelden, waar velen bezweken. Na de onafhankelijkheid van Tadzjikistan in 1991 keerden een 70-tal families naar hun oorspronkelijke dorpen in het Jagnobdal terug, om wat er overbleef van de Sogdische cultuur te redden. Om de Jagnobencultuur te helpen overleven steunde LZG Halle de heruitgave van leerboeken in het Sogdisch en de bouw van een internaat op 2500 m hoogte te bekostigen. De bouw wordt door de plaatselijke bevolking in de traditionele stijl uitgevoerd. Zie: www.pullak.org
In Afghanistan werd een onderwijsproject voor Hazara weduwen gelanceerd. Door het opzetten van een alfabetiseringscampagne en door de creatie van werkgelegenheid verhoogden de kansen op een beter bestaan voor de weduwen. Het ingezamelde geld werd in de eerste instantie gebruikt worden voor de modernisering van een bestaande schrijnwerkerij. De vrouwen werkten er onder een shelter, in de winter met de blote voeten in de sneeuw. Regen en sneeuw beschadigden het schrijnwerkermateriaal. Een begeleiding van de alfabetiseringscursus, opleiding schrijnwerkerij en basiscursus boekhouding behoorden tot het onderwijsaanbod.
Momenteel lopen er in Rwanda onder de vlag van LZG 2 onderwijsprojecten: “ Young athletes Huye” is een atletiekclub voor lagere schoolkinderen. Met behulp van twee universiteitsstudenten die zelf ervaren lopers zijn, worden er op zaterdagvoormiddag 50 jongeren begeleid. De kinderen stappen 2 tot 4 km om de training bij te wonen. Verschillende komen op blote voeten of slippers, maar het enthousiasme is des te groter. Het trainingsprogramma werd opgesteld door clubleden van OEH ( Olympic Essenbeek Halle), en aangepast door de Rwandese trainers. De Nationale Rwandese Atletiekfederatie, die het project ten zeerste toejuicht, vroeg om ook clubs op te richten in enkele andere steden in de Zuidelijke Provincie. Het nodige jaarbudget: 1500 euro betaling trainers, 1500 euro sportschoenen en materiaal en 200 euro voor de aankoop van water.
Een tweede project, Umwana betekent ‘kind in Kinyarwanda’, ondersteunt in 2011 het weeshuis ‘Children Village Kigarama ’Espérance’, gelegen aan het Kivu meer in Rwanda. De groep weeskinderen in Rwanda is zeer groot. Zij zijn genocide- en HIV-slachtoffers. 127 kinderen krijgen in l’Espérance opvang. De leeftijd varieert tussen pasgeborenen en jongeren tot 21 jaar. De kinderen verblijven in leefgroepen omwille van sociale interactie en om het familiegevoel te optimaliseren. Door middel van fondsen en hulpverleners heeft het weeshuis zich de laatste jaren sterk kunnen uitbouwen tot een instelling die in zijn eigen behoeften kan voorzien. Op educatief vlak zijn er echter nog geen initiatieven opgezet. Een groep van 12 leerkrachten, LZG Halle, bereidt momenteel een sociaal - onderwijskundig project voor, dat tijdens de zomervakantie 2011 door een zestal leden ter plaatste zal worden geïmplementeerd.
