Goed nieuws vanuit de Hindu Kush scholen.

Daar ik nu in Kabul ben, omdat ik woensdag naar huis vlieg, neemt mijn Afghaans team de honneurs waar. Ze belden me zopas, heel enthousiast dat het spijtig was dat ik niet meer in Faizabad ben. Vandaag volgenden ze verschillende toekomstige leerkrachten tijdens hun stage en naar het schijnt zijn de resultaten van de workshops door mij geleid heel goed zichtbaar. Er worden goede vragen gesteld, experimenten uitgevoerd, interessante lessen plannen …. ik voel me echt zweven.

Het was niet altijd gemakkelijk, maar de inspanningen werpen toch hun vruchten af. De trainers integreren de nieuwe methodologie waar ik zo op hamerde tijdens de trainingen, proberen af te stappen van het uit het hoofd leren.

Zo’n fijn gevoel om de vakantie te beginnen.

En verder …….

www.azezana.net op deze website zien jullie designs van sommige  zijden sjaals die ik heb ontworpen. Indien jullie geïnteresseerd zijn, laat het weten.

Naar schijnt is de vergiftiging van de meisjes in de scholen in  Taloqan te wijten aan slechte verf, en niet aan acties van de Taliban.

2 juni 2012, op weg naar de leerkrachtenopleiding

Moeilijke week, 1 juni 2012

Het was een moeilijke week, frustraties alom. De praktijklessen zijn dus gestart in de grootste chaos, en dit na al die voorbereidingen: de studenten bereikten hun oefenscholen niet – wat ik echt wel kan begrijpen, daar de studenten te arm zijn om transport te betalen. De scholen dicht bij het TTC doen het redelijk goed. De studenten kregen een warm onthaal, de opdrachten uit het logboek zijn precies opgevolgd. De grote problemen: geen transportvoorzieningen, en de lectoren van de TTC die wat rondwandelen met de handen in de zakken en denken, Hilde zal de problemen wel oplossen. Ik was iedere avond zo moe, dat ik om 9 uur al in mijn bed lag. Heb gisteren het Ministerie van Onderwijs in Kabul geïnformeerd, zonder budgettering komen we nergens. De studenten blijken ook gefrustreerd en overspoelen mijn bureau met vragen. Ik begin me stilaan af te vragen indien we vooruitgang zullen boeken, als het management in Kabul zo zwak blijft. En ik ben het beu om te horen: er is geld, maar ik zie geen penny.

Wel was ik gelukkig te zien dat de leerkrachten van het lager onderwijs, die onze bijscholingen volgden, wel inspanningen leveren om het geleerde in de praktijk om te zetten. Een topic was het bordschema, toch wel emotioneel als ik een lerares ontmoet die me fier haar bordschema toont, maar op een bord dat in feite geen bord meer is, maar eerder een zwarte beschadigde plank. In deze meisjesschool hokken de leerlingen bijeen in veel te kleine tenten, en in klaslokalen die eerder het aanblik hebben van een stalletje. Het leerlingenaantal in deze school groeit van dag tot dag, urbanisatie, een actieve shura, maar geen enkele donor die bereid is te investeren in een nieuwe school. Veel kopzorgen, maar ik moet me er toch wat van distantiëren.

Goede samenwerking uit gebouwd met het Provinciaal Ministerie van Onderwijs, we proberen samen het management in de scholen te structureren.

Er is momenteel veel te doen aangaande de Hezb-e Tahrir, Party of Islamic Liberation, die rekruteert in sociale settings en scholen. Verschillende lectoren van de TTC zijn ook lid van deze partij.

Badakhshan is pastoraal, de kuddes die naar de hoogvlaktes trekken, velden met klaprozen, groene hellingen, kinderen die hun ezels in bedwang proberen te houden, de Kuchi’s en de kamelenstoet.

Wereldvluchtelingendag, 20 juni

MO*debat: Afghaanse vluchtelingen, Afghaanse oorlogen

Categorie: Debat

Details

Locatie

Walburgkasteel
Walburgstraat 33
9100 Sint-Niklaas
België

Meer informatie

Aangebracht door: Wereldmediahuis MO*

Datum & tijdstip

·         wo 20 juni 2012
Van 13:30 u tot 17:00u

Op 20 juni is het Wereldvluchtelingendag. De Dienst Samenleving van Sint-Niklaas organiseert die dag daarom een lezing over Afghanistan en Irak, landen waaruit veel mensen wegvluchten en bij ons terechtkomen. Gie Goris (MO*) schetst de achtergrond en de actualiteit van de oorlog in Afghanistan, aan de hand van zijn boek Opstandland. De strijd om Afghanistan, Pakistan en Kasjmir. De namiddag wordt afgesloten met een cultureel programma door vluchtelingen.

Woensdag 20 juni van 13.30 tot 17 uur, Walburgkasteel, Sint-Niklaas.

Naar aanleiding van Wereldvluchtelingendag op 20 juni organiseert het Millennium Filmfestival op 22 juni een vertoning van de documentaire Out of the Ashes, dat het hoopgevende verhaal van een team jonge Afghaanse cricketspelers vertelt. De film wordt ingeleid door Gie Goris (MO*).

Vrijdag 22 juni, 18 uur, Klein Kasteeltje, Brussel.

Mei 2012, nieuws uit de Hindu Kush - spanningen

Ben nu wel wat achterop geraakt met de informatie, drukke maand. Bij mijn aankomst begin mei, ben ik met het GIZ team, verantwoordelijk voor het wetenschapsonderwijs – onder mijn leiding naar Kunduz gereisd over de Salang tunnel. Het werd een lange rit, en nooit zag ik zoveel vrachtwagens aanschuiven, 50% gevuld met brandstof. Later die week is er inderdaad een truck in brand gevlogen.

In Kunduz heb ik twee dagen met het Ministerie van Onderwijs (MoE) gewerkt rond het opstellen van een project proposal om activiteiten te laten sponsoren door internationale donoren. We ontwikkelden samen een project met een aanvraag voor Engelse en computer lessen. De groep was heel gemotiveerd en bracht goede ideeën aan. Ze beweerden dat ze in de vluchtelingenkampen  in Pakistan noodhulp ontliepen omdat ze geen Engels spreken.  We startten met een lange discussie over de visie van het MoE in Kunduz. Ondertussen gaf ik ook feedback tijdens de workshop scheikunde, fysica en wiskunde. De lectoren leverden veel inspanningen om de methodologie van wetenschapsonderwijs te verbeteren: veel experimenten, veel observaties, verzorgde nota’s. Het hoofdstuk, over wiskundeonderwijs in graad 1 en 2 heb ik moeten annuleren, teveel didactische blunders.

Het guesthouse van GIZ in Kunduz is een ware bunker, en ik vond de avonden niet zo aangenaam.

Terug in Faizabad, veel vergaderingen die de praktijklessen van de studenten moeten voorbereiden, zaterdag 26 mei gaan we van start, of beter zouden we van start gaan …. Vorige nacht zijn er enkele lectoren van het Instituut voor Leerkrachtenopleiding( TTC)  aangehouden wegens ondergrondse activiteiten en banden met een radicale organisatie. Alle activiteiten zijn opgeschort, daar gaan al mijn voorbereidingen. Veel demonstraties! Eergisteren zijn in Yaftal, district niet zo ver van Faizabad 2 vrouwelijke dokters die werken voor Medair, gekidnapt. De meisjesscholen in de noordelijke provincies krijgen extra bewaking.

Enkele dagen terug was ik nog zo opgetogen over de vooruitgang en de goede atmosfeer in the TTC, maar mijn indrukken werden begraven. Ik had het vandaag enorm moeilijk, zo hard werken, zoveel inzet van mijn team en de activiteiten die zo vlug van de kaart worden geveegd.

 Nog dit, in 2009 werd de TTC officieel geopend en bood onderdak aan 700 studenten, nu zijn er 2,700 studenten ingeschreven, wat duidt op een succes voor het programma, maar dat vele problemen met zich meebrengt: sanitaire blokken over bevuild, te weinig klaslokalen met ongeveer 60 leerlingen/klas …

Soms voel ik me machteloos en radeloos, zoveel problemen. 

Afghanistan, 18 april 2012

Ben in Kabul gearriveerd de dag na de complexe aanslagen. Het betrof aanslagen in Wazir Akbar Khan Area (PD 10), Darulaman Road Area (PD 3), Jalalabad Road Area, voor degenen onder jullie die Kabul wat kennen. De  Taliban eist alle verantwoordelijkheid op. Het vuurgevecht begon vanop een appartement in aanbouw, de explosieven zijn aangevoerd in boxen die zogezegd bouwmaterialen moeten bevatten. De hoge graad van coördinatie wijst op een betrokkenheid van het Haqqani netwerk, die in september 2011 ook dergelijke gecombineerde aanslagen uitvoerde. De aanslag duurde 18 uur. Persoonlijk vond ik heel rustig in Kabul, toen ik aankwam.

De controlepunten zijn enorm toegenomen, en bij het binnenkomen van het GIZ guesthouse, staan er dadelijk 3 veiligheidsagenten, met wapens gericht op iedereen die binnenkomt. Dat geeft me soms een raar gevoel.

Maandagavond zijn er dan 289 meisjes leerlingen vergiftigd door het drinken van bestemd water, het gebeurde in Rustaq, waar ik ooit nog een project leidde.

Gisterenavond vertelde Zuhra, die ik al jaren ken, en die coördinatrice is van een lokale NGO, dat de Raad van Religieuze leiders in Kabul, graag een wet zou gestemd zien, die oplegt dat vrouwen en mannen niet meer samen aan een vergadering mogen deelnemen. Toch allemaal ontrustende berichten.

Morgen verlaat ik Afghanistan voor 2 weken, het beleven van de vrijheid zal deugd doen – samen met mijn team heb ik verschillende interessante workshops geleid. Kan dus vertrekken met een tevreden gemoed. 

Indianenverhalen

Deze week heb ik met de staf van het Ministerie van Onderwijs in Faizabad een project geschreven om hun administratie te verbeteren, hoe de administratie nu verloopt, is niet te vatten.

Men vraagt dus een kopie machine, 10 computers en printers. De motivatie luidt als volgt:

•       300,000 documenten zullen worden gekopieerd en niet meer hand geschreven het daglicht zien.
•    15,000 euro worden uitgespaard aan transportkosten: medewerkers die 13 uur moeten reizen, om  examenresultaten naar Kabul te brengen. 300,000 studenten , alle resultaten X 5 = 1,500.000 documenten.
•       16,000 werkingsuren/maand die nu kunnen besteed worden aan inhoudelijk werk.
•      12,000 dossiers van leerkrachten, met de hand geschreven ( X2 – de duplicaten), waar men niet meer weet waar de dossiers te stapelen, zullen worden ingebracht in de computer
• 
  

Tevens zullen we computercursussen organiseren, die direct gelinkt worden aan het administratieve werk.

In het instituut voor leerkrachtenopleiding waar ik werk, schrijft me nu nog altijd aan de resultaten van vorig jaar –december 2011. Ik zie de lectoren, zittend op een tapijt, de resultaten verwerken.

Vandaag voor het eerst sinds 6 maanden weer een warme douche kunnen nemen in mijn huis. Op het menu voor deze avond courgettesoep met kokosmelk, een idee van Meeus, maar spijtig genoeg heb ik geen groene curry.