De budget soap en geef me een steen ...

Gedurende 2 maanden probeer ik uit te zoeken hoeveel geld we hebben voor het derde trimester om de TTC en de 10 sub TTCs verspreid over Badakhshan te runnen. Het betreft hier 5500 studenten, toekomstige leerkrachten.  Ik “ reisde” de laatste week voortdurend tussen TTC, waar ik mijn bureel heb en de PED, Provincial Education Department. De resultaten van de besprekingen zijn verbluffend: er rest nog 58 euro om van september tot maart 2012, wel 3 maanden vakantie, het onderwijsgebeuren in goede banen te leiden. Geen verzinsel, geen droom maar pure realiteit. De directeur wist ook van niets, hij dacht eerst dat er nog geld over was van de vorige 2 trimesters.

Hoe komt het nu? In het 1st trimester werd van verschillende budgetlijnen geld genomen om de fuel voor de generator te betalen, van de lijn pedagogische middelen werd geld gebruikt om meubels te kopen – luxe zetels voor de bureaus. Toen men zag dat al het geld voor het 1st en 2^de trimester was opgebruikt heeft men dan het geld voor het derde trimester opgesoupeerd. De directeur van het financieel departement weet ook niet wie de facturen heeft ondertekend. Kortom, zeer slecht management.

Gisteren nam ik dan deel aan een vergadering met het oudercomité van een school in de buurt van het TTC. De 10 bebaarde mannen waren heel fier dat de gemeenschap luxe zetels aankocht voor het bureau van de directeur, waarop ik hen vroeg een lijst op te maken van prioriteiten om de kinderen van de lagere school goed onderwijs aan te bieden. Ik zei: “ ik zit liever op een steen, en kijk naar de kinderen die schriften hebben:” Dit maakte precies nogal indruk, en ik denk dat ze het hebben begrepen.

Besluit: ben nu volop een management training aan het uitwerken voor de schoolhoofden en de departementsverantwoordelijken van de PED. Gisterenavond had ik dan een discussie met een ingenieur van GIZ aangaande de elektriciteitsproblemen. GIZ bouwt een elektriciteitscentrale op de Kocha rivier, zodat Faizabad 24 uren elektriciteit zou hebben in 2014. Maar, de inwoners zijn zo arm dat ze de facturen niet kunnen betalen, en in feite blijven we in hetzelfde schuitje varen. Verbeteren van de managementvaardigheden op alle niveaus heeft nu prioriteit.

GIZ betaalde voor het TTC een heel mooi wetenschappelijk lab. Ik had al bemerkt dat ik er weinig beweging was, en inderdaad volgens het logboek geen experimenten voor fysica en scheikunde. Oorzaken kunnen we overal zoeken, ondanks het feit dat alle lectoren aan de universiteit studeerden, kunnen ze geen experimenten uitvoeren. Er wordt nu in september een intensieve opleiding georganiseerd door GIZ-BEPA. Het lab was daarbij nog zo vuil, dat ik samen met mijn team alle vuiligheid heb opgeruimd. Wat me hier zeer bedroefd, is dat men geen zorg draagt voor wat men krijgt van de donoren, stemt tot nadenken.

Jullie zien dagen vol problemen, volgende week vakantie vanwege de EID en daarna begin ik met nieuwe moed, zal met de lectoren vergaderen en hen voor hun verantwoordelijkheid plaatsen.

Ik vlieg morgen naar Kabul en daarna voor 3 dagen naar Dubai: zwemmen, lekker eten en genieten van vrijheid.

De workshop,

 Merk dat er meer dan een week verlopen is, sinds de laatste blog werd gepost; een workshop in de Ramadan sfeer ligt aan de basis van de nalatigheid en technische problemen bij het opladen van de blog. Voorbije week trainde ik 45 leerkrachten: waarvan 30 vrouwen, mannen met tulband, moellahs, GIZ master trainers. Heel interessant gezelschap, dat ondanks de hitte en de vasten heel actief meewerkt en ondanks het feit dat andere organisaties een grotere per diem betalen, voltallig opdaagde en dit tijdens de vakantie. Voor mij is dit al een vooruitgang, gedaan met shoppen van certificaten. Hier voerde ik een nieuw systeem in: leerkrachten krijgen slechts een certificaat als ze deelnemen aan de 2 opleidingen en als de observatie van deze leerkrachten wijst op een integreren van pedagogisch-didactische methoden, alle kinderen in het onderwijsgebeuren betrekken en de leerstof door het aanbieden door het stellen van kritische vragen.

De onderwerpen van de bijscholing: ontwikkelingsstadia bij lagere schoolkinderen, nieuwe leermethoden, stellen van goede vragen, plannen van een les, differentiatie, communicatietechnieken, bepalen van doelstellingen. Het schoolteam werd geanalyseerd en de zwakke punten besproken. De Alijihad school zal een modelklas opstarten waar ik regelmatig de leerkracht zal begeleiden. Wat ik ook leerde: ieder schoolboek begint met een afdruk van het Afghaanse volkslied. De moellahs reageerden heel positief op de oefeningen, verwijzen dikwijls naar de Koran, waaruit blijkt dat wat miss Heldi “ predikt” volledig in de lijn ligt van de ideeën uit de Koran.

Door de hitte, het feit dat we niet drinken, de voortdurende vertalingen en  de grootte groep putte me wel uit,maar uit de positieve evaluatie geeft je veel energie . Gisteren heb ik een vragendoos gecreëerd, die nu opgevuld is met pedagogische vragen, ben eens benieuwd naar de formulering.

Voel me wel thuis tussen die Afghanen, de jonge leraressen vroegen indien ik een huwbare zoon heb.

Deze morgen een badmintonnet opgesteld in de tuin tussen de granaatappelbomen, straks eten we pompoensoep en deze avond wordt de TV kanalen geprogrammeerd. Leef mee met de slachtoffers van Pukkelpop.

Kuchi's in 2011

Het is me toch gelukt.....

 

Wat niemand binnen de Duitse GIZ gemeenschap kan geloven, maar het lukte me het volledige budget, dat het Ministerie van Onderwijs voor de subsidiering van de leerkrachtenopleiding in Badakhshan voorziet, in te kijken. Ik werd gisteren ontvangen in het Provincial Education Department, door enkele gevestigde waarden – 5 mannen, tulband -piepklein bureeltje waar de GIZ kalender aan de muren met afgebrokkelde blauwe verf, toch wat ernst verspreidt. Men had de vergadering zelfs voorbereid en alle nodige documenten gefotokopieerd.

Even dit: er zijn 5107 studenten in de leerkrachtenopleiding in Badakhshan waarvan 3132 vrouwen. Het totale budget: 228,881 euro. Daarvan moet alles worden betaald, uitgezonderd de lonen, ook voor de onderafdelingen die op 10 uur rijden van Faizabad zijn gelegen. Voor iedere student is er op jaarbasis  3 euro voorzien om pedagogische materialen aan te kopen. Voor de internaatsstudenten rekent met 1 euro per dag voor voeding, elektriciteit, water …. totale onder financiering. Ik weet best niet hoeveel er wordt uitgegeven voor bewapening. Misschien een oud statement, maar indien men het onderwijs zo hoog in zijn vaandel draagt, dan zou het Parlement toch een andere begroting moeten goedkeuren. Kortom, een hopeloos budget.

Vandaag had ik een ontmoeting met een diplomaat uit Kroatië, die graag met mij een klein pedagogisch project zou uitwerken. We dachten aan een leesproject, de verhalen van Nasrudin, die de Afghanen zo graag lezen. Ik hou jullie op de hoogte.

Nog steeds snikheet, je zweet zonder dat je 1 beweging maakt. Fruit en groenten op de markt rotten terwijl je erbij staat. Moet noodgedwongen voedsel uit blik aanspreken, tomaten voor de soep en champignons voor de spaghettisaus. Woensdag vlieg ik naar Kabul voor enkele vergaderingen, kijk al uit naar het zwemmen.

Vooruitgang en een brief uit Rwanda

 Sinds ik terug in Faizabad ben, is er wat vooruitgang geboekt, of tenminste dat hoop ik. Na maanden van vertwijfeling heb ik nu het toch een indringend gesprek met directeur van het financieel departement van het plaatselijk ministerie van onderwijs, leerkrachtenopleiding gehad. Dit wordt zondag verder gezet en we zullen samen een budget plan opstellen voor TTC. Hij moet ook ergens hebben gehoord dat ik niet tevreden ben met de voeding van de 140 vrouwelijke internaatsstudenten. Hij bracht een ganse lijst mee van de voedingswaren die kunnen aangekocht worden: vlees, groenten, fruit. Ik kon mijn ogen niet geloven.  Naar het schijnt zou het ministerie geld hebben om zelfs computers aan te kopen. Ik besef dat ik nu weer heel positief ben, maar dat ik nog vele kolkende rivieren zal moeten oversteken vooraleer een transparant budget plan op tafel ligt.

Heb contacten gelegd met de Aga Khan Foundation, ze zullen een kindertuin opstarten in de TTC, zodat er meer vrouwelijke getrouwde studenten kunnen worden ingeschreven, GIZ zal hun leerkrachten opleiden. Ik organiseer, samen met mijn Afghaanse team, pedagogische weken in de scholen die ver van Faizabad zijn gelegen; zo kan ik ook de leerkrachten op het platteland betrekken in het programma.

De hitte bemoeilijkt het werken, nooit een windje voelen, niets van koelte vind ik erg lastig. Ik verlang zo naar een zwembad. Alle groenten op de markt zijn verwelkt, hou het voorlopig bij wat rijst en soep.

Hieronder, een brief die ik ontving van de directeur van het weeshuis in Rwanda waar 5 leerkrachten gedurende 5 weken een pedagogisch programma hebben uitgewerkt.

Hola Hilde :-)  Amakuru?

I hope Afghanistan is treating you well.
Eventually today we finally will repair the solar system.....
It was damaged on May 10th!!!!
Our Belgian Beauties are having here a great time and they indeed became precious to us.
Already tomorrow (Thursday 4th) they will leave the orphanage.
They are planning to visit Akagera all together and later on Tinne and Morgane will visit the Gorillas.
YOU can be indeed very proud of your team.
They are very professional, high motivated, independent, efficient, function perfectly as a team and have lots of humour.
WOW.
Seldom have I met such a group of young Ladies working here.
I really hope that TWB-Halle( teachers without borders) will keep coming to us every year.
It is the beginning of a fascinating task and adventure.

Dear Hilde, YOU and Your team are always very welcome to come back and stay with us as long as You want. We appreciate YOU a lot and we NEED EACH ONE OF YOU.
We are very strong with environmental/agricultural technology but our weak points are EDUCATION , health, nutrition.....
YOU can transform our weakness into our strengths.
Keep in mind that one of the thousand hills will be waiting for YOU and YOUR team with arms wide opened.

Sending sunshine and warmth from the hills,

Victor Monroy, Director
L’ Esperance Children's Aid Rwanda