(Mijn blogberichten lagen wat stil, had technische problemen )
Zoals velen al weten ben ik 5 dagen onderweg geweest van Brussel naar Faizabad: vertraging bij Turkish Airlines, UNHAS vlucht die niet kon landen in Faizabad wegens te mistig – oponthoud in het militair kamp in Kunduz -, onrust wegens de Koranverbranding in Baghram. Mijn valies die 2 weken zoek was, inbraak in mijn huis, kerstpakket van Veerle dat was leeggestolen hebben toch even de feestvreugde beperkt.
Zodra ik weer in het veld stond, waren de problemen gauw vergeten. Enkele belangrijke punten te vermelden:
1. Zeer goede relatie met de directeur van de Religieuze School dat van enorm groot belang is voor ondersteuning van de onderwijsprojecten. Alle leerkrachten van die school, zijn moellahs in de 22 moskeeën van het district 7 Dashti Shuhada, waar het instituut voor leerkrachtenopleiding is gevestigd. Ik leerde ook dat beslissingen genomen in de school shura’s = oudervereniging, na bespreking in de moskee, plots ongedaan kunnen worden gemaakt. Het is duidelijk dat we slechts vooruitgang boeken, indien de collectieve gemeenschap de initiatieven steunt. Vooruitgang: meer meisjes in de scholen, onderhoud schoolgebouwen door de gemeenschap, aankoop leerboeken …
2. De Aljihad school, meisjesschool – 1,500 leerlingen graad 1 tot graad 12, is in een erbarmelijke toestand. Duizend leerlingen moeten bij de start van het nieuwe schooljaar, 23 maart, werkelijk in de modder zitten. Een onaanvaardbare situatie. Heb alles in het werk gesteld om tenten te bemachtigen. Heb contacten in de militaire basis, en er zouden nu tenten worden aangekocht, betaald vanuit een noodfonds. Als dat ooit in orde komt, dan zal ik echt jubelen. Het is al de derde keer dat ik pogingen ondernam om die school een menselijker uitstraling te geven, als het nu niet lukt, durf ik er niet meer komen.
3. Heb een driedaagse workshop over wetenschapsonderwijs in de basisschool geleid, ik was tevreden omdat zowel leraars, als de inspecteurs van het Ministerie van Onderwijs, als de leerkrachten van de religieuze school en de lectoren van het instituut van leerkrachtenopleiding aan de opleiding deelnamen. Ik geef meer en meer verantwoordelijkheid aan de lokale partners.
4. Woensdag hebben we dan met dezelfde partners een vergadering georganiseerd rond de organisatie van de praktijklessen voor de laatste jaar studenten van de leerkrachtenopleiding. Er zijn 64 uren opgenomen in het curriculum, maar tot heden gaf niemand een praktijkles. Badakhshan is piloot provincie voor Afghanistan.
Maandag moet ik weer het vliegtuig nemen en nu naar het noorden, Mazar-e Sharif. De weersvoorspellingen zijn ongunstig, dus de kans is groot dat ik de vergadering mis.
