Het machine......

De spinning bike, gemonteerd door Zaher ( rechts , ook mijn chauffeur) en Masali

Afghanistan vanuit de lucht, terug in Faisabad en de grote verrassing...

Zicht op Faisabad bij de landing

Tijdens de 50' durende vlucht

Zicht op Faisabad bij landing

Lente hangt in de lucht in Faisabad, modderpoelen zwellen aan, en iedereen in de greep van de Bushkashi, een paardenrace waarbij verschillende ruiters strijden om een dode geit. De ganse vallei straalde vandaag de middeleeuwen uit, veel vervoer met ezels en overal ruiters op weg naar de Bushkashi. Dit zijn taferelen die je eeuwig bijblijven, omdat de atmosfeer zo bijzonder is. Heb de ganse namiddag over gerend om het huis in orde te krijgen. De schilderwerken zijn smetloos verlopen, daarmee bedoel ik dat de vloer gespaard bleef van grote schilderpletsen.Brief geschreven voor de watercompagnie, waterbevoorrading via de containers op het dak komt in orde. Maar de grote verrassing, 24 uur electriciteit, met uitzondering van 13' waar men overschakelt van electriciteit opgewekt door de waterreservoirs tot electriciteit die geleverd wordt door diesel. Hoe het technisch ineen zit, begrijp ik niet, en van welke kwaliteit de electriciteit zal zijn, zullen jullie later wel horen.
Ik sprak over de middeleeuwen, tot ik de winkel binnenstapte om een nieuw toilet te bestellen; daar zag ik een de doucheknop van mijn dromen, heb ik thuis nog niet. Verder besloten om alle meubels te laten fabriceren door lokale schrijnwerkers, want ik zou niet graag door mijn chinees bed vallen.
Morgen huisgerief kopen, verwarmingstoestellen, een kachel en een guard aanstellen. Doelstelling: vrijdag verhuizen!!!!!

Vrijdag, 28 januari 2011- een aanslag.

Gisteren de tweede dag van de planningsvergadering bijgewoond; er werd in groepen gediscussieerd, van een Babylonische spraakverwarring gesproken. Morgen laatste dag, tenminste als er weer geen White City boven ons hoofd hangt, naar aanleiding van een bomaanslag in de Finest supermarket. deze namiddag. Deze supermarkt wordt veel bezocht door buitenlanders, omdat het de enige plaats is waar je met je visa kaart kan betalen. Was gisteren nog in een filiaal om blauw garen te kopen, er is een enorme diversiteit van Westerse consumptiegoederen te vinden.Moqim, die  na de aanslag contact met me opnam, vertelde dat Gulbuddin Hectmatyar de aanslag opeiste. Shoppen zal weer verboden worden. 

Ben snipverkouden, deze morgen  de sauna in de Serena  bezocht, maar heb afgezien van het zwemmen.

Morgen gaan we wat verder plannen .....

De grote vraag en de Amazone winkel

Dinsdag, 25 januari, de eerste dag van de plannings driedaagse.Een 70-tal onderwijsmedewerkers uit de 5 noordelijke provincies, waar ik werkzaam ben,waren naar Kabul afgereisd. ( 90% mannelijke deelnemers) Na de speeches van de gevestigde hoofden, werden in groepen de resultaten 2010 besproken. De grote vraag, de grote bekommernis van de audience, is het verhogen van de inschrijvingen van meisjes. Een succesverhaal voor 2010, is de oprichting van schoolcomites, waar ook de mullahs deel van uit maken. In 2011, zullen we ons verder toespitsen op de professionalisering van deze comites.Een active deelname van de gemeenschap aan het schoolbestuur is een rode draad in deze nieuwe politiek. 

En jullie hoeven zich geen zorgen te maken over mijn levensstandaard in het hoge noorden. Kaviaar eten, besteld bij Amazone en geleverd via de Feldpost, is een mogelijkheid. Wat ik leerde, dat vele Duitsers via Amazone alles bestellen, niet alleen boeken, ook sportgerief, voedselwaren, lederen etuis .... Wat natuurlijk niet kan worden opgestuurd is cultuur en vrijheid; en dat mis ik toch wel het meest.  Hopelijk kan ik binnenkort de Knack eens lezen. 

Vandaag terug White City, inhuldiging van het Parlement, men verwacht betogingen; dus binnenblijven en genieten van je kamer, de boeken, de muziek.

Nb Ik kan nog steeds geen e met accent typen, sorry

767 stappen en spinning bike

Gisteren tijdens de White City, met andere woorden, gevangenisregime, ben ik met Maria, een Nederlandse die in Botswana woont,  enkele toertjes rond de binnenmuren van de compound gestapt.( de gevangenen worden buitengelaten) Maria beweert dat je per dag 1000 stappen moet plaatsen voor de gezondheid. Zo, 1 toer bedraagt 767 stappen en we stapten er 8. Reken en tel!!!! Deze morgen om 6.30 zijn we dan terug op stap gegaan, zuurstof happen voor de vergaderingen beginnen.
Deze namiddag ben ik in Kabul op zoek gegaan naar een degelijke hometrainer,   thuisgekomen met een spinning bike, World - BO16, 47 kg en knalrood; werkelijk een prachtige machine. Ben toch zo content. Nu moet de kartonnen doos nog in Faisabad geraken, en dan monteren. Ik houd  mijn hart al vast.
Deze avond 90 baantjes getrokken, wel wat koud, maar zo ontspannend.
Morgen start de driedaagse planningsvergadering lager onderwijs. De moderator, is een oude bekende uit Pakistani. Hij was werkelijk verheugd me terug te zien.
Ik doe er dus alles aan om fit te blijven, wat niet evident is tijdens dit veiligheidsregime die de Duitsers hebben uitgedokterd.

White mountains, white city

Gisterennamiddag is het UN vliegtuig geland in Faisabad, wat een opluchting. Ik wachtte nabij de airstrip, de smalle landingsbaan, omringd door vele bebaarde Afghanen en  besneeuwde bergen. Het zicht vanuit het vliegtuig was adembenemend. Tijdens de 1 uur durende vlucht, nam ik verschillende foto's, kan ze niet doorsturen omwille van een virus W32.SillyFDC op de computer. Luc stuurde reeds verschillende links door om  van die worm af te geraken, maar de settings worden niet aanvaard. Maakt me een beetje nerveus. Heb Zubair gebeld, mijn vroegere computerexpert.
Gisterenavond ontmoette ik Willy en Jean-Louis, mijn 2 tennispartners. Een heerlijk weerzien in restaurant Boccacio, waar ze tenminste de wijn in glazen opdienen. Na een hongersnood week in Faisabad, heb ik me te pletter gegeten.
Vandaag WHITE CITY, betekent dat we niet mogen buitenkomen omwille van demonstraties, werken in het guesthouse, waar de verwarming in de kamers is uitgevallen. We zitten nu allemaal rond een kachel. 

Ik bedank iedereen die reageert op de blogs, bedankt voor de kussen,en voor de zotte praat Rikkie. Op zondag mis ik jullie allemaal het meest.

Vrijdagochtendwandeling in Faisabad

Hamam

De supermarkt en wat we ondernemen om fit te blijven.

Gisterenavond heb ik gekookt voor de collega's die samen met mij in het guesthouse verblijven. De grootste supermarkt van Faisabad, als je met 7 mensen binnen staat, vallen de dozen uit de rekken, maar met het aanbod kan je toch een creatieve keuken opstarten: Barilla spaghetti, pesto, olijven, dit zijn zowat de meest luxueuze goederen en aangevuld met tomaten en wortelen uit de bazaar smaakt de spaghettisaus lekker. Ik denk dat dit zowat het klassieke menu wordt. Momenteel vind je in de bazaar alleen: tomaten, wortelen, rode en groene kool en aardappelen. Zal volgende week vanuit Kabul wat reserve meebrengen, tenminste als ik ooit in Kabul arriveer.Dit is vandaag en morgen mijn stresspunt, we hopen dat het vliegtuig van de UN morgen zal landen, anders wordt het een nachtmerrie om hier weg te geraken. Volgende week gaat in Kabul de jaarlijkse planningsvergadering basisonderwijs door. Buitenlanders mogen niet over de weg reizen, wat ik wel deed twee jaar terug. Hopelijk kan ik dan meevliegen met ISAF. Crossing fingers.
Vanuit Kabul zal ik ook een hometrainer laten opsturen, fit blijven is een andere uitdading. Heb al verschillende plannen bedacht, later meer. 
Vandaag vrijdag, dus de start van het weekeinde. Ik ga verder werken aan de workshops die ik binnen 14 dagen moet geven.

De nieuwe werkomgeving

In deze vlakte is het TTC, Teacher Training Centre, gelocaliseerd, waar ik mijn bureel heb.

Faizabad in winter en de verhitte broek.

Dit is een zicht vanuit het guesthouse waar ik momenteel verblijf. Gisteren een huis gehuurd, waar ik samen met een Duitser zal wonen. De keuken moet worden herschilderd, zo'n vuiligheid. Daar er vroeger een organisatie verbleef, ben ik zeker dat ik er internet zal hebben, want ik vind het heerlijk dat ik ' s morgens naar de VRT kan luisteren.
Gisteren stond ik te dicht bij een gasvuurtje en mijn mooie Colombia broek is in de vlammen opgegaan. Vind ik persoonlijk wat stom van mezelf. Eten is hier ook een klein probleempje; 1 restaurant. We kunnen koken in het guesthouse, maar de keuken is buiten en bij die koude, is dit niet echt een pleziertje. At  nan, Afghaanse brood,  en mandarijnen.

Faizabad en het team.

Faizabad, gelegen aan de Kokcha rivier, is hoofdzakelijk Tadjiek,  de hoofdstad van de provincie Badakhshan.Faizabad, 1200m, is omringd door bergen. Het guesthouse is gelegen in het oude stadsgedeelte en paalt aan de bazaar, bestaande uit vele kleine houten barakjes. Het sneeuwde deze nacht hevig. Was echt gelukkig toen ik mijn timberland laarzen uit de cargo kon vissen; bestand tegen water, sneeuw en modder.(Goede aankoop)

Deze morgen kennis gemaakt met het Afghaanse team, wat hebben ze me hartelijk verwelkomd. Mijn bureel is gelegen in het pedagogisch instituut dat GIZ begeleidt. ( later meer over het werk). Ben deze morgen nog op huizenjacht geweest. Een huis gevonden, prachtig gelegen, maar bestaat uit muren, een deur en lemen vloeren. Indien ik dit huis huur, moet alles nog worden gerenoveerd. Op zoek naar een toilet, douche, keuken ... Morgen meer ... ben dan ook nog naar de PRT geweest, Provincial Reconstruction Team, militairen uit Duitsland en Mongolie. Ik kan er een ingangskaart krijgen, zodat ik kan gebruik maken van hun sportinfrastuctuur.

Schrijf in mijn kamer en mijn handen zijn vervrozen. Weet iemand hoe ik op een querty keybord een .. boven de e moet typen? Bedankt Rikkie voor de taaltip. Tashakor, zouden ze hier zeggen.

Kabul - Faizabad; een vlucht van 45' maar ........

De vlucht met het vliegtuig van UN naar Faizabad van 9.00 u is afgelast wegens de hevige sneeuwval in Faizabad. Ik kan hier geen kaart van Afghanistan downloaden, wegens te trage internetconnectie. Faizabad vindt u in het hoge noorden van Afghanistan, omringd door bergen, 1200m hoogte. Met 3 andere Duitsers vloog ik naar Kunduz, vanwaar de rit verder werd gezet in konvooi; we hadden een kogelvrije wagen, gevolgd door een 2de jeep. Dit was wel nodig , want in Taloqan, viel de motor van onze wagen uit. Kunduz - Faizabad: 6 uur. De nieuw in gebruik genomen baan, heb ik nog weten aanleggen in 2008. Van een verbetering gesproken. Landschappelijk een fotoboek: besneeuwde bergen, slingerende rivieren, beladen ezels ....
Had een kamer in het Club guesthouse, beste uit Faizabad: internet ( joepie), koude kamer, koude douche maar ik kan contact onderhouden met de wereld. Het eerste half uur was ik wel wat van de kaart, toen ik dacht dat ik hier aan het einde van de wereld 3 jaar zou moeten overleven, maar toen ik enkele collega's ontmoette, was de bui over.
Vooraleer je kan vertrekken in Kunduz, overland, heb je toestemmming nodig van de veiligheidsdienst. Regelmatig krijg je via satelliettelefoon oproepen. Persoonlijk vond ik dat de Duitsers ver gaan in hun maatregelen, maar rules zijn rules.

Goed geslapen in het kamertje aangekleed met typische Nuristan meubelen,  warme atmosfeer .   

Afghanistan, black listed

Zoals jullie allen weten is de voertaal van mijn werkgever Duits, waardoor ik regelmatig duitstalige documenten ontvang. Luc ontdekte easy translater 5.3, na een proefperiode van 2 weken kun je het programma dan aankopen. Het is een uitstekend programma, genietbare vertaling. Dus ging ik over to BUY NOW. En hier begonnen de problemen: Pay Pal werkt niet, Visa kaart wordt niet aanvaard, na contacten met die company krijg ik een ander formulier gestuurd waar ik alle gegevens opnieuw moet invullen, of tenminste zou ik het formulier moeten ontvangen .... nee in plaats daarvan een melding dat er gevaar is voor terrorisme en dat er niet kan worden betaald met die visa kaart. Afghaanse provider gekend en black listed. Eerst dacht ik dat alles te wijten was aan computeranalfabetisme, maar niets is dus minder waar.

Gelezen in de Afghanistan Times, 15 januari; Karzai wil plastieken zakken verbieden, herken ik hier Rwanda? De Taliban zetten het licht op groen voor het onderwijs aan meisjes, dat opent werkelijk nieuwe horizonten. Juist vandaag kreeg ik te horen op de planningsvergadering dat ik het pedagogisch onderwijs voor de meisjes in het Noorden zou coordineren.

Heb deze avond even gebibberd omdat mijn computer plots uitviel .... mijn enig contact met jullie!

Over Arcopal, liners en wachten .....

Je vindt ze nog op de antiekmarkten, de vintage Arcopal tassen vanuit de sixties, de retro tassen met de bloemtjes, ze duiken terug op in Afghanistan. Gisterenavond bezocht ik met enkele Duitse collega's het restaurant, Taverna Du Liban. Naast de hummos, tabbouleh, en foul bestelde ik nog een glaasje rode wijn, dat opgediend werd in een Arcopal tas met blauwe bloemetjes. Daar het door het regime verboden is, wijn te serveren, hebben ze nu in de restaurants een tussenoplossing gevonden, de Arcopal tas. Het smaakt naar niets ...
Vandaag vrijdag, start mijn eerste weekeinde in Afghanistan. Deze morgen Moqim's familie op bezoek gehad, iedereen aan het wenen, echt ontroerend. Om elf uur plande ik naar het Serena hotel te gaan voor een zwempartij in het verwarmde openlucht zwembad. Had de ' security' auto besteld voor elf uur, ben om twaalf in de Serena gearriveerd: wachten en wachten. Wel een 2 km gezwommen en dan nog een 45' gefietst, genoten van de zuurstofkuur. Terug naar het guesthouse, zelfde scenario, wachten en wachten. Gelukkig had ik het prachtige boek van Japin, Vaslav, bij.
Met Dietmar, mijn Duitse collega, hebben we een plan bedacht om fit te blijven: liners lopen en dit rond het guesthouse. We starten met 10 m, komen terug, dan 20 meters, terug enz. ben precies vergeten dat ik artrose in de knie heb!
Foto's volgen eenmaal ik in Faisabad ben.

Tournee Mondi'alle 2010 en atletiek in Rwanda

De atletiekclub voor jongeren in Butare, Rwanda, bloeit open. Deze eerste club voor lagere schoolkinderen draait op volle toeren. Iedere zaterdagnamiddag komt een 40-tal jongeren naar de training; door wind en regen, door de hitte en dit soms 5 km te voet.

De training duurt meer dan twee uren en is een afwisseling van opwarmingsoefeningen, loopspelen, sprint, en kampnummers. Jean-Baptiste en Albert, de Rwandese trainers zijn gegroeid in het trainen van de jongeren en sturen me wekelijks een verslag door. Daar ik niet meer in Rwanda werk is de monitoring in handen van Pieter, sports-minded landgenoot. Dit initiatief wordt tevens gesteund door de Rwandese atletiekfederatie.

De 2300 euro steun van Tournee Mondi’alle is een geschenk uit de hemel, waardoor dit proefproject kan worden verder gezet. Hoe zal dit geld besteed worden? Er is 1500 euro nodig om  52 weken training te verzekeren, de trainers te betalen en water aan te  kopen. Bovendien worden er 30 paar loopschoenen aangekocht, wat ongeveer 500 euro kost.

Het resterende bedrag zal gebruikt worden voor de herstelling van de looppiste en dit in samenwerking met een technische school. Deze herstelling zal een enorme impact hebben op de sportmanifestaties in Butare, welke toch de universiteitsstad van Rwanda is.

In juli reis ik terug naar Rwanda en zal jullie recente foto’s doorsturen.

Tournee Mondi’alle doet de wereld bewegen, verwezenlijkt dromen van kinderen en werkt mee aan de uitbouw van een wereld waar kinderen zich toch een stukje beter voelen. Sport verbindt deze kinderen, creëert vriendschappen en laat hen genieten.

Daarom heel hartelijk bedankt!

Reacties zijn welkom op hilde.lemey@gmail.com

Cocoonen in Afghanistan

Wonen en werken in een land met vrijheid van bewegen , meningsuiting is toch een kostbaar gegeven. Reeds vanaf de eerste dag van mijn verblijf in Kabul, is het gebrek aan bewegingsruimte niet evident. Het is absoluut verboden om op straat te wandelen, auto in /uit - al low-profile wagens, zonder GIZ embleem. Vandaag kregen we ook onze security briefing. Moet ik steeds bij mij hebben: GSM verbonden met 2 providers, een radiozender en 3 paspoorten.  Je leeft incognito, in een cocon, maar in feite moet je ook altijd bereikbaar zijn. Niet antwoorden op een radio-oproep geeft je al een blaam.  Ik voel nu al wat ademnood, gelukkig zal ik het meest van de tijd in de bergen wonen. Vrijdag plan ik in ieder geval enkele km zwemmen in het openlucht zwembad van de Serena. Diep ademenen en veel zuurstof inademen. Daar ik geen restaurantbezoeker ben, breng ik de avond door op mijn kamer: lezen, muziek beluisteren, mailen, skypen - als internet niet uitvalt, binnenkort zal ik misschien terug breien. Horta zal zich wel herinneren hoeveel aanleg ik daar voor heb. 

Vandaag heb ik Moqim ontmoet, het weerzien was emotioneel, hij was zo gelukkig. Vrijdag komt de familie langs, ik was al blij dat hij toegelaten werd tot het guesthouse. 

Culinair: lunch = rijst en bruine bonen; diner = mantoe, gestoomde ravioli gevuld met vlees en overgoten met yoghurt en sla. 

Mis mijn glaasje wijn, dat zou toch pas echt cocoonen zijn.....

Weerzien in Kabul en het nieuwe telefoonnummer

Afghanistan bood vanuit de lucht nog steeds een adembenemende aanblik: eindeloze rijen stoffige lemen huizen, al bemerkte ik in de bergen meer lichtjes. Zou het toch waar zijn dat Kabul nu 24 electriciteit heeft? Paspoortcontrole en afhalen bagage verliep bijzonder vlot. Dat GIZ goed  georganiseerd is, begreep ik al van de eerste minuut toen ik de pick-up service bemerkte. We, mezelf en mijn twee Duitse collega's - Henry en Dietmar- verblijven in het DAAD guesthouse, verscholen achter het Ministerie van Hoger Onderwijs, maar een erg leuke locatie: authentiek, WIFI, goed ontbijt. Kabul nog steeds: verkeerschaos, ezelskarren, politie, burka's, straatventers, groezelige straten, kleine handelaren die zich verdringen tussen kruiwagens. Niet veel veranderd, maar hoe kan het ook, ben er toch maar 1 jaar weggeweest.
Het onthaal in het GIZ bureel verloopt zeer hartelijk, alles is prachtig voorbereid. We krijgen er ook onze GSM, weer eens veel te ingewikkeld voor mij,  met 2 sim kaarten; je weet nooit dat de ene provider wegvalt. We worden namelijk voortdurend gebrieft via sms over de veiligheidssituatie door RMO ( Risk Management Office)
De twee nummers, kies er eentje : + 93 797 505 286 en + 93 777 900 360
Heb Moqim al gebeld, ontroerend, de vreugde in zijn stem.
Voor de rest heb ik  redelijk goed  alle technische problemen verwerkt.
Zaterdag zal het vriezen en bij jullie 17 graden, niet te geloven. 


Het weerzien van Kabul, was plezant en uiterst gemakkelijk, misschien omdat de tijd hier toch wel blijft stil staan.

Dubai, de laatste zwempartijtjes

Deze nacht vertrek ik om 3 uur naar Afghanistan, ondertussen geniet ik van de laatste zwempartijtjes, glaasje wijn in Dubai - hotel Ramada.

Heb reeds veel gelezen,  o.a. een interview met Geert Jaspaert, strafpleiter. Titel: Elke mens heeft een kern van goedheid. In de Knack over de alternatieve aanpak van het overbrengen van de communicatie: de methode van storytelling. De PPP periode zou voorbij zijn.
In Le Monde een artikel over feminisme in Afghanistan, Rwanda, Indie en Marokko. 

Een aanrader: Vaslav van Japin. 

Volgende blog vanuit Kabul.

Paspoorten en invasies

Zaterdag, 8.30 u, Zaventem luchthaven, douanekantoor, waar ik de door GIZ aangekochte DELL computer moet aangeven .... ik bemerk dat ik mijn beide paspoorten, Belgisch en Duits, niet vind.
ALARM , bel Luc, ze liggen nog onder de scanner. Thanks to Luc, die zo op een vroege zaterdagmorgen 4 keer de ring trotseerde.

Zal op mijn blog steeds de boeken, artikelen vermelden die ik lees. Deze week in de Knack een interessant artikel over Afghanistan.

' Veldslag tussen inheemse en uitheemse soorten, het Franse Criel - Japanse duizendknoppen rukken op, Japanse Oesterbanken verdringen inheemse soorten  ....' uit De Ontplofte Aap van Jelle Reumer, een boekje over invasies, een bijna biologische thriller.

Stuur dit bericht vanuit de luchthaven in Istanbul, waar ik om 20 uur het vliegtuig naar Dubai neem.
Ze komen juist aangerukt met een ijsje.

Cargo en koffiefilters.

Woensdag, 5 januari is de cargo, bestaande uit 8 plastiek boxen, in bruin papier gewikkeld, verzonden vanuit Aken. Dank aan Luc, voor de hulp. De goederen worden verstuurd naar Darmstadt en  dan door de ISAF overgevlogen naar Feyzabad. Totaal kost: 80 euro, een peulschil in vergelijking met de zending vanuit Kigali naar Halle, die 2,500 euro kostte. Ik was dus heel blij met deze meevaller.

Adres: GIZ, BEPA

            Feyzabad

            Hilde Lemey

            ISAF - AFGHANISTAN

            Feldpost

            64298  Darmstadt

            Germany

Ik nam inlichtingen in het postpunt bij Carine Dijck, Buizingen, en om een brief, een pakje te versturen naar bovenvernoemd adres is Carine bereid alle bijstand te leveren;
Een brief tot 350g = 8 euro
Een pak van 1 tot 5 kg = 15 euro.

Om mijn koffie te bereiden, gebruik ik nog steeds geen koffiemachine, maar volledig manueel. Nu ben ik werkelijk op zoek moeten gaan om een plastieken koffiefilter te vinden, wordt niet meer geproduceerd.
Bij RIK - Buizingen de 2 laatste exemplaren opgekocht;

Het is nu 18 uur, de koffers zijn gepakt en morgen  rond 11 uur vlieg ik naar Istanbul - Dubai. Dinsdagnacht om 3 uur, vlieg ik met de collega's naar Kabul.

Afscheid nemen van de familie en vrienden is deze keer moeilijker dan bij de vorige missies .......

Hello Gentiaan ....

Het moet je maar overkomen dat ze je in Frankfurt midden op straat plots aanspreken als Gentiaan. Mama ontwierp voor mij een prachtige jas, helblauw. ( foto volgt later) In GIZ, de nieuwe naam van de werkgever GTZ, sedert 1 januari, dit door een fusie met een aantal Duitse organisaties voor ontwikkleingssamenwerking, maakte men mij me deze morgen reeds attent op de prachtige kleur.

Deze namiddag ging ik in Frankfurt, in La Galeria, een nieuwe valies kopen. Mijn oog viel op een helblauwe polyster valies en dito beauty case. Denk nu niet dat ik met een beauty case naar Afghanistan afreis, maar die case moet dienen als ' techno case' om al mijn kabels en electrische apparatuur in op te bergen. Ik kon dit tax free kopen, maar moest een eindje lopen naar het bureel. Zie je het filmpje: blauwe juffrouw met blauwe valiezen door de straten van Frankfurt, en zo kreeg ik de bijnaam van Gentiaan. Een pittig detail, het bureel was al 2 jaar dicht. Plichtsbewust ging ik terug naar La Galeria om dit te melden. Alle verantwoordelijken schrokken zich een bult, en de Gentiaan, kreeg een gratis tasje koffie.

Ik heb een rekening geopend bij de Postbank, omdat ik zo geld kan afhalen in Feyzabad bij de ISAF. Had dit enkele weken voordien in Frankfurt geregeld, maar toen ik vorige week zo'n twee kilo duitstalige documenten ontving, gevuld met cijfers en pincodes, ben ik deze morgen uitleg gaan vragen. Niemand sprak Engels, de bediende had duidelijk een ochtendhumeur en zelfs met de hulp van 2 andere bedienden kon men mij niet vertellen welke pincodes bij welke kaarten hoort. Zal het zelf wel ontcijferen, Google translate, zal me bijstaan.

Oudejaarsavond

Tuin Sint-Pietersweg, 1 januari 2011

  

 En toen zong  Jacky : When I am getting 64, en toen werd de toon gezet voor een uiterst gezellige oudejaarsavond.

Bedankt aan Joske, Jacky, Horta, Jean, Annick, Luc, Greta, Patrick en Luc.