Moeilijke week, 1 juni 2012

Het was een moeilijke week, frustraties alom. De praktijklessen zijn dus gestart in de grootste chaos, en dit na al die voorbereidingen: de studenten bereikten hun oefenscholen niet – wat ik echt wel kan begrijpen, daar de studenten te arm zijn om transport te betalen. De scholen dicht bij het TTC doen het redelijk goed. De studenten kregen een warm onthaal, de opdrachten uit het logboek zijn precies opgevolgd. De grote problemen: geen transportvoorzieningen, en de lectoren van de TTC die wat rondwandelen met de handen in de zakken en denken, Hilde zal de problemen wel oplossen. Ik was iedere avond zo moe, dat ik om 9 uur al in mijn bed lag. Heb gisteren het Ministerie van Onderwijs in Kabul geïnformeerd, zonder budgettering komen we nergens. De studenten blijken ook gefrustreerd en overspoelen mijn bureau met vragen. Ik begin me stilaan af te vragen indien we vooruitgang zullen boeken, als het management in Kabul zo zwak blijft. En ik ben het beu om te horen: er is geld, maar ik zie geen penny.

Wel was ik gelukkig te zien dat de leerkrachten van het lager onderwijs, die onze bijscholingen volgden, wel inspanningen leveren om het geleerde in de praktijk om te zetten. Een topic was het bordschema, toch wel emotioneel als ik een lerares ontmoet die me fier haar bordschema toont, maar op een bord dat in feite geen bord meer is, maar eerder een zwarte beschadigde plank. In deze meisjesschool hokken de leerlingen bijeen in veel te kleine tenten, en in klaslokalen die eerder het aanblik hebben van een stalletje. Het leerlingenaantal in deze school groeit van dag tot dag, urbanisatie, een actieve shura, maar geen enkele donor die bereid is te investeren in een nieuwe school. Veel kopzorgen, maar ik moet me er toch wat van distantiëren.

Goede samenwerking uit gebouwd met het Provinciaal Ministerie van Onderwijs, we proberen samen het management in de scholen te structureren.

Er is momenteel veel te doen aangaande de Hezb-e Tahrir, Party of Islamic Liberation, die rekruteert in sociale settings en scholen. Verschillende lectoren van de TTC zijn ook lid van deze partij.

Badakhshan is pastoraal, de kuddes die naar de hoogvlaktes trekken, velden met klaprozen, groene hellingen, kinderen die hun ezels in bedwang proberen te houden, de Kuchi’s en de kamelenstoet.